La unuaj
loĝantoj de la Tero
Ni diris, ke ia
tavolo da gelateneca materio envolvis la terglobon laŭ ties plej internaj
konturoj. Tiu senforma kaj viskoza materio estis la sankta provizejo de la
semoj de la vivo. La protoplasmo estis la embrio de ĉiuj organismoj de la
terglobo, kaj, se tiu materio sen difinita formo kovris la solidiĝintan kruston
de nia planedo, baldaŭ la plidensiĝo de la maso originigis la aperon de la
nukleo, kaj komenciĝas la unuaj manifestoj de la vivantaj estaĵoj.
La unuaj
loĝantoj de la Tero, sur la materia kampo, estas la albumenoidaj ĉeloj, la
ameboj kaj ĉiuj unuĉelaj organismoj, izolaj kaj liberaj, kiuj mirinde
multobliĝas en la varmeta temperaturo de la oceanoj.
Kun la senĉesa
fluado de la tempo, tiuj primitivaj estaĵoj moviĝas laŭlonge de la akvoj, kie
ili trovas la oksigenon necesan al la subtenado de la vivo, elementon, kiun la
firma tero ankoraŭ ne posedis en proporcioj teni la animalan ekzistadon iam
antaŭ la grandaj vegetaĵaroj; tiuj simplaj estaĵoj montris nur unu sentumon,
nome la palpadon, kiu originis ĉiujn aliajn por perfektigo de la superaj organismoj.
Libro: Sur Vojo
al la Lumo.
Emmanuel / Chico
Xavier.
Os primeiros
habitantes da Terra
Dizíamos que uma
camada de matéria gelatinosa envolvera o orbe terreno em seus mais íntimos
contornos. Essa matéria, amorfa e viscosa, era o celeiro sagrado das sementes
da vida. O protoplasma foi o embrião de todas as organizações do globo
terrestre, e, se essa matéria, sem forma definida, cobria a crosta solidificada
do planeta, em breve a condensação da massa dava origem ao surgimento do
núcleo, iniciando-se as primeiras manifestações dos seres vivos.
Os primeiros
habitantes da Terra, no plano material, são as células albuminóides, as amebas e
todas as organizações unicelulares, isoladas e livres, que se multiplicam
prodigiosamente na temperatura tépida dos oceanos.
Com o escoar
incessante do tempo, esses seres primordiais se movem ao longo das águas, onde
encontram o oxigênio necessário ao entretenimento da vida, elemento que a terra
firme não possuía ainda em proporções de manter a existência animal, antes das
grandes vegetações; esses seres rudimentares somente revelam um sentido — o do
tato, que deu origem a todos os outros, em função de aperfeiçoamento dos
organismos superiores.
Livro: A Caminho
da Luz.
Emmanuel / Chico
Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário