Tre Afliktita.
Virino estis tre
afliktita.
Ŝi tremis, ploris, sin malbenis, deklaris sin
malfeliĉa.
Ŝi laŭsajne
estas atakita de ĉiuj suferoj de sur la Tero.
En tiu
animostato, ŝi prezentis sin al direktanto de spiritista kunsido, kiu laŭdis la
belecon de la pacienco kaj de la rezignacio.
Invitite klarigi
la motivon de la doloro, kiu ŝin skurĝadis, ŝi deklaris, ke ŝi tien Iris por
peti helpon de bonaj Spiritoj, ĉar ŝi estas tre afliktita pro perdo de unu el
siaj plej belaj ringoj, valoranta ducent mil kruzejrojn.
La direktoro de
la instituicio ŝin ekkonsolis. Kaj, laŭmezure kiel li reanimis ŝian esperon, la
sinjoro antaŭe malespera trankviliĝis kun ruĝiĝinta vizaĝo, ĉar ŝi rimarkis, ke
ŝia kunparolanto, kiu ŝin bonkore kaj ameme konsolis estis viro sen brakoj.
Libro: Feliĉaj
la Simplaj.
Valérium / Waldo
Vieira.
AFLITISSIMA
A mulher estava
aflitíssima.
Tremia.
Chorava.
Maldizia-se.
Afirmava-se
infeliz.
Parecia haver
arrematado todos os sofrimentos da Terra.
Nesse estado,
apresentou-se ao dirigente da reunião espírita que exaltara a beleza da
paciência e da resignação.
Instada a
esclarecer o motivo da dor que a supliciava, declarou que fora ali pedir o
concurso dos bons Espíritos por achar-se aflitíssima com a perda de um dos seus
lindos anéis, no valor de duzentos mil cruzeiros.
O diretor da
instituição passou a reconfortá-la. E, à medida que lhe reanimava a esperança,
a senhora, dantes em desespero, asserenou-se, de rosto rubro, pois percebeu que
o interlocutor, a falar-lhe com bondade e carinho, era um homem sem braços.
Livro: Bem-Aventurados
os Simples.
Valérium / Waldo
Vieira.
Nenhum comentário:
Postar um comentário