La Konsolanto / O Consolador – 146 (Instante da Morte / Momento de la Morto)

146 – É fatal o instante da morte?

Com exceção do suicídio, todos os casos de desencarnação são determinados previamente pelas forças espirituais que orientam a atividade do homem sobre a Terra.

Esclarecendo-vos quanto a essa exceção, devemos considerar que, se o homem é escravo das condições externas da sua vida no orbe, é livre no mundo íntimo, razão por que, trazendo no seu mapa de provas a tentação de desertar da vida expiatória e retificadora, contrai um débito penoso aquele que se arruína, desmantelando as próprias energias.

A educação e a iluminação do íntimo constituem o amor ao santuário de Deus em nossa alma. Quem as realiza em si, na profundeza da liberdade interior, pode modificar o determinismo das condições materiais de sua existência, alcançando-a para a luz e para o bem. Os que eliminam, contudo, as suas energias próprias, atentam contra a luz divina que palpita em si mesmos. Daí o complexo de suas dívidas dolorosas.

E existem ainda os suicido lentos e gradativos, provocados pela ambição ou pele inércia, pelo abuso ou pela inconsideração, tão perigoso para a vida da  alma, quanto os que se observam, de modo espetacular, entre as lutas do mundo.

Essa a razão pela qual tantas vezes se batem os instrutores dos encarnados, pela necessidade permanente de oração e de vigilância, a fim de que os seus amigos não fracassem nas tentações.

Livro: O Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.

146. – Ĉu estas fatala la momento de la morto?

– Esceptinte memmortigon, ĉiuj kazoj de elkarniĝo estas antaŭe ordonitaj de la spiritaj fortoj, gvidantaj la homan aktivecon sur la Tero.

Klarigante al vi tiun escepton, ni konsideru, ke, se la homo estas sklavo de la eksteraj kondiĉoj de sia vivo en la mondo, li male estas ja libera en sia intima mondo. Jen la motivo, kial, tenante en sia plano de provoj la tenton dizerti el la elaĉeta, reboniga vivo, li prenas sur sin penigan ŝuldon, ruinigante sin mem kaj detruante siajn proprajn energiojn.

La edukado kaj la prilumado de nia intimo estas la amo al la sanktejo de Dio en nia animo. Kiu ilin efektivigas en si mem, en la profundo de la interna libereco, tiu povas ŝanĝi la determinismon de la materiaj kondiĉoj de sia ekzistado, ĝin altigante ĝis la lumo kaj la bono. Kiuj tamen ekstermas siajn proprajn energiojn, tiuj atencas kontraŭ la dia lumo, brilanta en ili mem. El tio rezultas la komplekso de iliaj doloraj ŝuldoj.

Kaj ankoraŭ ekzistas la malrapidaj, gradaj memmortigoj, kaŭzitaj de la ambicio aŭ inerteco, de trouzo aŭ nesingardemo, ĉiuj tiel danĝeraj por la vivo de la animo, kiel tiuj spektaklecaj, okazantaj inter la mondoluktoj.

Jen la motivo, kial la instruantoj de la enkarniĝintoj multajn fojojn avertas pri ĉiama bezono de preĝo kaj viglo, por ke siaj amikoj ne fiasku ĉe la tentoj.

Libro: La Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.