Divulgando o Evangelho, o Espiritismo e o Esperanto - EEE (13 anos - Gratidão!)
domingo, 30 de maio de 2021
Vivo Feliĉa / Vida Feliz (Morto / Morte)
Fojfoje dediĉu
iom da tempo al meditado.
La morto
forkaptas la malamikojn, la amikojn, la amantojn kaj iam ĝi atingos vin.
Vin preparu
ĉiutage, kvazaŭ ĝi estus via lasta tago sur laTero.
Se vi
alkutimiĝos pensi pri la morto, ĝi ne vundos vin, kiam ĝi preterpasos vian
pordon, aŭ forkondukos iun, kiu estas amata de vi.
Sankta Francisko
el Asizo atendadis ĝin kun la sama trankvileco kun kiu li “sarkis” la ĝardenon.
Libro: Vivo Feliĉa.
Joanna de Ângelis
/ Divaldo Franco.
LX
Vez que outra,
dedica algum tempo para meditar a respeito da morte.
A morte arrebata
os inimigos, os afetos, e te chegará num momento qualquer.
Prepara-te todo
dia, como se ele fosse o teu último na Terra.
Acostumando-te a
pensar na morte, ela não te ferirá quando passe pela tua porta ou conduza alguém
que te seja amado.
São Francisco de
Assis aguardava-a com a tranquilidade com que "capinava o jardim".
Livro: Vida
Feliz
Joanna de
Ângelis / Divaldo Franco.
sábado, 29 de maio de 2021
La Konsolanto / O Consolador (Misia Spirito / O Espirito em Missão)
343. – Kiel ni
rekonu en la surteraj leĝoj de frateco la misian spiriton?
– Ni konsideru,
ke ankaŭ la misia Spirito spertas siajn provojn ĉe realigota laboro, restante
tamen atingebla por la surteraj suferoj, pro sia spirita supereco.
Sed vi povos
identigi la mision de la animo per ĝiaj faroj kaj paroloj, ĉe ĝiaj ekzemploj kaj
instruo de la tasko, kiun ĝi estis vokita plenumi, ĉar sendito de amo postlasas
ja ĉe ĉiuj siajn paŝoj la luman sigelon de la bono.
Libro: La
Konsolanto –Emmanuel / Chico Xavier.
343 – Nas leis
da fraternidade, como reconhecer na Terra, o Espírito em missão?
- Precisamos
considerar que o Espírito em missão experimenta, igualmente; as suas provas no
trabalho a realizar, com a diferença de permanecer menos acessível ao efeito
dos sofrimentos humanos, pela condição de superioridade espiritual.
Podereis,
todavia, identificar a missão da alma pelos atos e palavras, na exemplificação
e no ensino da tarefa que foi chamada a cumprir, porque um emissário de amor
deixa em todos os seus passos o luminoso selo do bem.
Livro: O
Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.
PREĜO PRI PACO
Fonto de Amo, eterna Mistero,
Patro ĉiela, de l’ mondo Reganto:
Vidu en kia terura sufero
tenas la teron la Marsa giganto!
Ĉiuj popoloj ĝemadas amare,
morto kruele orfigas l’ infanojn,
l’ urbojn l’ armiloj detruas senŝpare
kaj neniigas loĝejojn kaj panojn!
Ŝajnas ke eĉ la raci’ de l’ homaro
baldaŭ pereos en fajro-diluvoj;
ŝajnas ke l’ teron englutos la maro
de la perfortoj, kaj ardaj Vesuvoj.
Patro, haltigu ĉi tiun deliron
de l’ atakantaj milit-ambicioj!
Justan inspiru de Paco deziron
al la gvidantoj de ĉiuj nacioj!
Paco-anĝeloj surteren alvenu,
amon enblovu en homajn la korojn,
la neniigon de l’ vivoj detenu,
plimalgrandigu l’ amarajn dolorojn!
8/3/1944
Stanislav Schulhof (Dentkuracisto, naskiĝis en Lipka en 1864 kaj mortis
en Pardubice en 18-8-1919. Ĉeĥa verkisto kaj fervora esperantisto. Li lasis tri
volumetojn de poezioj en Esperanto kaj komencis grandan epopeon, kiun la morto
interrompis.)
Libro: Voĉoj de Poetoj el la Spirita
Mondo.
Francisco Valdomiro Lorenz.
sábado, 22 de maio de 2021
Venkoj / Vitórias.
La venkoj de neleĝaj aferoj estas
utopiaj.
Ili postlasas amaran guston.
Maljustaj, ili vundas la aliajn, ne
povante vere helpi iun.
Kiu konstruas sur aliula tereno, tiu
fine perdos la konstruaĵon.
Neniam estos justa la ĝojo akirita sur
la rivero de aliulaj larmoj.
Zorgu bone pri viaj aferoj, kaj batalu
nur tiam, kiam ili havos leĝan apogon, kaj firmiĝos sur morala fundamento.
Libro: Vivo Feliĉa.
Joanna de Ângelis / Divaldo Franco.
LVI
As vitórias das questões ilegais são
utópicas.
Deixam paladar de amargura.
Injustas, ferem os outros, não podendo
beneficiar, realmente, a ninguém.
Quem edifica sobre terreno
alheio, termina por perder a construção.
Nunca será justa a alegria conseguida no
rio das lágrimas alheias.
Cuida bem das tuas causas e luta somente
quando tiverem o apoio legal e se firmarem nos alicerces da moral.
Livro: Vida Feliz.
Joanna de Ângelis / Divaldo Franco.
LA LEPRULO
Diris la leprul’ malriĉa:
“Di’, mi estas sen vivgrundo,
tuta jam pusanta vundo
en la mondo malfeliĉa!”
Sed l’ Anĝelo, Di-servisto
lin konsolas: “Fil’ , ne plendu;
la feliĉon ja atendu
kun espero, fid’, persisto.
Puso, kot’, se korpo via
estas meze de l’ turmentoj,
l’ anim’ estas lum’ radia
de l’ eternaj firmamentoj.”
João de Deus - (João de Deus, portugala poeto naskita en 1830 en Sankta Bartolomeo de Messines, mortinta en 1896. Ĉarme lirikaj estas liaj poemoj ĝis nun tre ŝatataj en la tuta portugallingva mondo.)
Libro: Voĉoj de Poetoj el la Spirita
Mondo.
Pluraj Aŭtoroj – Francisco Valdomiro
Lorenz.
sábado, 15 de maio de 2021
SPIRITA AMO
Gloro al Amo Spirita, la forto
kiu direktas de l’ koroj l’ inklinon,
milde dolĉigas l’ amaran destinon,
restas fidela en vivo kaj morto,
agas sincere en penso kaj vorto,
venkas de l’ provoj severan obstinon
kaj de la tentoj la sens-halucinon,
kaj la tempestojn kaj luktojn de l’
sorto.
Tomb’ ne signifas de l’ Amo la finon,
al la ĉielo ĝi estas pasporto,
kie renkontas la edzo l’ edzinon,
amo se por li ne estis nur sporto;
am’ unuigas kun fil’ la patrinon
en la amplena anĝela kohorto.
9/3/1944
Stanislav Schulhof.
Pluraj Aŭtoroj – Francisco Valdomiro
Lorenz
Libro: Voĉoj de Poetoj el la Spirita
Mondo.
sexta-feira, 14 de maio de 2021
KURAĜON!
KURAĜON!
Kuraĝe antaŭen, ho fratoj
amataj!
Ne
perdu la fortojn, dubante pri l’ vero!
La
dubo kondukas al la senkompataj
furioj
perfidaj de l’ fi-malespero!
Ne
estas ja sonĝo, ne estas ĥimero
ĉi
tiuj paroloj, al vi direktataj
el
nia rilate pli alta ĉi sfero:
ver-fakt’
ili estas, kaj ne mensogataj.
Ĉu
l’ mondo ricevos ja ilin kun moko,
ĉu
diros ja multaj ke vi iluzias?
Ne
timu, kuraĝe aŭskultu, la voko
de
l’ vero ne trompas, ĝi ne fantazias.
Laŭeble
daŭrados paroli la mondo
spirita
al la laborema fratrondo.
3/9/1943
Antoni
Grabowski.
Voĉoj
de Poetoj el la Spirita Mondo
Francisco
Valdomiro Lorenz.
https://www.febnet.org.br/wp-content/uploads/2015/06/Vocxoj-de-poetoj-el-la-spirita-mondo.pdf
LA SUPEREGA CELO – Léon Denis.
Homo, frato mia,
fidu vian destinon, ĉar ĝi estas grandioza. Vi naskiĝis kun nekulturitaj
kapabloj, kun senlimaj aspiroj, kaj al vi estas donita la eterneco por disvolvi
unujn kaj kontentigi la aliajn. Plialtiĝi tra la sinsekvaj ekzistadoj, kleriĝi
per la studado, plipuriĝi per la doloro, akiri ĉiam pli vastan sciencon, ĉiam
pli noblajn kvalitojn: jen via destino. Dio ankoraŭ pli favoris vin: li havigis
al vi la rimedojn, por ke vi kunlaboru en lia verko, partoprenu en la leĝo de
la senfina progreso, malfermante novajn vojojn al viaj similuloj, plialtigante viajn
fratojn, ilin altirante al vi, ilin inicante en la brilegecon de vero kaj bono
kaj en la sublimajn harmoniojn de l’ Universo.
Ĉu la progresigo
de la animoj kaj la mondoj ne estas la efektivigo de la dia verko? Ĉu tiu giganta,
ĝuoplena laboro ne estas preferinda al ripozo teda kaj senfrukta? Kunlabori kun
Dio! En ĉio kaj ĉie realigi la bonon kaj la justecon! Kio pli granda, pli nobla
povas ekzisti por via senmorta spirito?!
Levu do vian
rigardon kaj ĉirkaŭprenu la vastajn perspektivojn de via estonteco! Ĉerpu el
tiu spektaklo la energion necesan por alfronti la mondajn ventegojn kaj
uraganojn. Marŝu, brava batatalanto! Transgrimpu la krutaĵojn, kiuj kondukas al
tiuj suproj nomataj virto, devo, sinofero! Ne haltu survoje, deŝirante
floretojn el la arbustoj aŭ distriĝante per orkoloraj ŝtonetoj. Antaŭen, ĉiam
antaŭen!
Ĉu vi vidas, en
la plej belaj ĉieloj, tiujn lumegajn astrojn, tiujn sennombrajn sunojn, kiuj
trenas, en sia rondiro, miregindajn sekvantarojn el brilaj planedoj? Kiom da
sinsekvaj jarcentoj estis necesaj por ilia formiĝo! Kiom da jarcentoj ankoraŭ
forpasos ĝis ilia dissolviĝo! Nu bone, venos iam la tago, kiam ĉiuj tiuj fokusoj
estingiĝos, kiam tiuj gigantaj mondoj malaperos por cedi lokon al novaj sferoj,
al novaj familioj de astroj, eliĝontaj el la abismaj profundaĵoj. Kion vi vidas
hodiaŭ, tio ne longe daŭros. La blovo de la spacoj forbalaos por ĉiam la polvon
de tiuj elĉerpitaj mondoj; sed vi, homa spirito, vi ĉiam vivos, daŭrigante la
eternan vojaĝon en la sino de senĉese renoviĝanta kreitaro. Kion do signifos, por
via animo purigita kaj plialtiĝinta, la ombroj kaj la zorgoj de la nuntempo?
Tiuj nedaŭraj survojaj akcidentoj restigos en la spirito nur dolĉajn aŭ
maldolĉajn rememorojn. Antaŭ la senfinaj horizontoj de la senmorteco, la
malbonoj de la nuntempo kaj la elportitaj suferoj estos kiel pasema nebulo sur
serena ĉielo.
Vi do konsideru
la surterajn aferojn laŭ ties ĝusta valoro. Certe ne kun malŝato, ĉar ili estas
bezonaj por via progreso kaj via misio estas kunlabori por ilia plibonigo, mem
plibonigante vin; sed ne al ili ekskluzive vi alkroĉu vian animon; antaŭ ĉio
profitu el la lecionoj, kiujn ili enhavas. Ili instruos al vi, ke la celo de la
vivo ne estas ĝuoj kaj plezuroj, sed ja per laborado, studado kaj plenumado de
la devoj, la disvolviĝo de via animo, de tiu estaĵo, kiun vi renkontos en la
transtombo tia, kia vi ĝin faris dum la surtera ekzistado.
Libro: La Kialo
de l’ Vivo.
Leon Denis.
https://www.febnet.org.br/wp-content/uploads/2012/06/La-Kialo-de-l-Vivo.pdf
MISSÃO DO ESPIRITISMO – Emmanuel.
A missão do
Espiritismo, tanto quanto o ministério do Cristianismo, não será destruir as escolas
de fé, até agora existentes.
Cristo acolheu a
revelação de Moisés.
A Doutrina dos
Espíritos apóia os princípios superiores de todos os sistemas religiosos.
Jesus não
critica a nenhum dos Profetas do Velho Testamento.
O Consolador
Prometido não vem para censurar os pioneiros dessa ou daquela forma de crer em
Deus.
O Espiritismo é,
acima de tudo, o processo libertador das consciências, a fim de que a visão do
homem alcance horizontes mais altos.
Há milênios, a
mente humana gravita em derredor de patrimônios efêmeros, quais sejam os da
precária posse física, atormentada por pesadelos carnais de variada espécie.
Guerras de todos
os matizes consomem-lhe as forças.
Flagelos de
múltiplas expressões situam-lhe a existência em limitações aflitivas e dolorosas.
Com a morte do
corpo, não atinge a liberação.
Além-túmulo,
prossegue atenta às imagens que a ilusão lhe armou no caminho, escravizada a
interesses inconfessáveis.
Em plena vida
livre, guarda, ordinariamente, a posição da criatura que venda os olhos e marcha,
impermeável e cega, sob pesadas cargas a lhe dobrarem os ombros.
A obstinação em
disputar satisfações egoísticas, entre os companheiros da carne, constitui-lhe
deplorável inibição e os preconceitos ruinosos, os terríveis enganos do sentimento,
os pontos de vista pessoais, as opiniões preconcebidas, as paixões desvairadas,
os laços enfermiços, as concepções cristalizadas, os propósitos menos dignos, a
imaginação intoxicada e os hábitos perniciosos representam fardos enormes que
constrangem a alma ao passo vacilante, de atenção voltada para as experiências inferiores.
A nova fé vem
alargar-lhe a senda para mais elevadas formas de evolução.
Chave de luz
para os ensinamentos do Cristo, explica o Evangelho não como um tratado de
regras disciplinares, nascidas do capricho humano, mas como a salvadora
mensagem de fraternidade e alegria, comunhão e entendimento, abrangendo as leis
mais simples da vida.
Aparece-nos,
então, Jesus, em maior extensão de sua glória.
Não mais como um
varão de angústia, insinuando a necessidade de amarguras e lágrimas e sim na
altura do herói da bondade e do amor, educando para a felicidade integral,
entre o serviço e a compreensão, entre a boa-vontade e o júbilo de viver.
Nesse aspecto,
vemo-lo como o maior padrão de solidariedade e gentileza, apagando-se na manjedoura,
irmanando-se com todos na praça pública e amparando os malfeitores, na cruz, à
extrema hora, de passagem para a divina ressurreição.
O Espiritismo
será, pois, indiscutivelmente, a força do Cristianismo em ação para reerguer a
alma humana e sublimar a vida.
O Espaço
Infinito, pátria universal das constelações e dos mundos, é, sem dúvida, o
clima natural de nossas almas, entretanto, não podemos esquecer que somos
filhos, devedores, operários ou companheiros da Terra, cujo aperfeiçoamento
constitui o nosso trabalho mais imediato e mais digno.
Esqueçamos, por
agora, o paraíso distante para ajudar na construção do nosso próprio Céu.
Interfiramos
menos na regeneração dos outros e cogitemos mais de nosso próprio reajuste,
perante a Lei do Bem Eterno, e, servindo incessantemente com a nossa fé à vida
que nos rodeia, a vida, por sua vez, nos servirá, infatigável, convertendo a
Terra em estação celestial de harmonia e luz para o acesso de nosso espírito à
Vida Superior.
Livro: Roteiro.
Emmanuel / Chico
Xavier.
A CHEGADA NO ALÉM, DOS DESENCARNADOS NA GUERRA
Surpreendida, vim a saber que os preparativos se destinavam aos recém-desencarnados da última guerra; e não foi ainda sem surpresa que vi chegarem os primeiros ocupantes daqueles alvos leitos, que se perdiam nas vastas enfermarias, graciosas e confortáveis, não sabendo explicar por que razão havia necessidade daquele cenário, mundano em demasia, onde nada faltava, nem mesmo os instrumentos de técnica operatória.
De instante a
instante eis que chegava uma leva de macas, conduzidas
por almas solícitas e devotadas. Se
muitos hospitais de sangue são preparados na Terra, nos infaustos dias de lutas
fratricidas, mais ainda são as organizações congêneres nos planos da
erraticidade. Nem todos, porém, que desencarnam, abrigam-se em semelhantes
lugares, havendo situações especiais, privativas àquelas que elas fizeram jus.
Livro Cartas de
uma Morta - Psicografia Chico Xavier.
sábado, 8 de maio de 2021
domingo, 2 de maio de 2021
sábado, 1 de maio de 2021
La Konsolanto / O Consolador (La plej grandan bezonon de la homo / A maior necessidade da criatura humana)
232. – Rilate al
la scio, kie ni povas loki la plej grandan bezonon de la homo?
– Same kiel en
la plej foraj tempoj de la mortintaj civilizacioj, ni devas reaserti, ke la
plej granda bezono de la homo ankoraŭ estas tiu, de la konado de si mem.
Libro: La
Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.
232 – Em matéria
de conhecimento, onde poderemos localizar a maior necessidade do homem?
- Como nos
tempos mais recuados das civilizações mortas, temos de reafirmar que a maior
necessidade da criatura humana ainda é a do conhecimento de si mesma.
Livro: O
Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.
