terça-feira, 30 de maio de 2017

SEDATIVO - Meimei

... Em toda situação insegura, arrima-te à confiança em DEUS, amparando aos que te rodeiam...
É possível te encontres sob impacto de aflitiva agitação.
Pacifica e serve.
Espera e trabalha.
Se dificuldades te espantam, eis chegada a hora da fé ativa, requisitando-te mais apoio em favor dos outros.
Se provações desabaram no caminho, terá soado o instante da paciência.
Surgiram companheiros incompreensivos...
Estarão em erro.
Viste irmãos desinformados...
Precisam de assistência fraterna.
Destacam-se aqueles outros que envenenam circusntâncias e pessoas, quando a mente se lhes mergulha em desequilíbrio...
São doentes, aguardando medicação.
Em toda situação insegura, arrima-te à confiança em Deus, amparando aos que te rodeiam.
E à frente de todos os que, porventura, te buscam tirar a serenidade, criando problemas e conflitos, matricula-te, pela imagem, na tua enfermaria de silêncio, e oferece-lhes o sedativo da oração.
Livro: Amizade.
Meimei / Chico Xavier.

Palavra do Dia / Vorto de la tago - 44

OFENDI - Ofender
1. Kolerigi aŭ ĉagreni iun, malrespektante ties dignon:
(Causar cólera ou afligir alguém, desrespeitando sua dignidade)

Pardonu, se mi vin ofendis.
Desculpe, se eu o ofendi.  
Viaj vortoj estis tre ofendaj kaj tion mi ne povas pardoni al vi!
Suas palavras foram muito ofensivas e por isso eu não posso perdoá-lo!
Ŝi ofendiĝis, ke ni ne invitis ŝin al la festo.
Ela ficou ofendida, porque nós não a convidamos para festa.
Mi sentas ofendiĝon en via voĉo.
Eu sinto uma ofensa em sua voz.
Li ne estas ofendiĝema.
Ele não é melindroso.

2. Malrespekti (senton):
(Desrespeitar (um sentimento)

Tio ofendas nian lingvan senton.
Isso ofende nosso sentimento linguístico.
***
Programa "MiaAmiko" - Esperanto@Brazilo
Virtuala Brazila Esperanto-Movado

domingo, 28 de maio de 2017

Os Mecanismos da Justiça Divina / Saúde Mental.


Perdas / Justiça Humana e Divina.


Eduku / Educa.

Eduku 
“Ĉu vi ne scias, ke vi estas templo de Dio kaj ke en vi loĝas la Spirito de Dio?” -  Paŭlo /  I KORINTANOJ, 3 : 16.
En la eta semo kuŝas la ĝermo de la bonfara trunko.
En la koro de la tero troviĝas la melodioj de la fonto.
En la ŝtona bloko estas ĉefverkoj de la statuarto.
Sed la fruktarbejo postulas diligentan zorgadon.
La kristala fluakvo petas akveduktojn por transportiĝi neinfektita.
La skulptura juvelo atendas miraklojn de la ĉizilo.
Ankaŭ la spirito portas en si la Dian gemon.
Kiel Dio estas en ni, tiel ankaŭ ni estas en Dio.
Sed, por ke la dia lumo elvidiĝu el la homa mallumo, estas necese, ke la edukaj procedoj de la vivo prilaboru nin sur la ŝtonplena vojo de la jarmiloj.
Nur koro nobliĝinta per plej vasta kompreno povas elverŝi la sanktigan heroecon.
Nur el kulturita cerbo povas fonti lumaj pensoformoj.
Nur la spirita grandeco povas naski la pripensitan parolon, la subliman vorton kaj la balzaman voĉon.
Ni komprenu doloron kaj laboron kiel ĉielajn artistojn por nia cizelado.
Eduku, kaj vi transformos senraciecon en inteligentecon, inteligentecon en homecon kaj homecon en anĝelecon.
Eduku, kaj vi konstruos paradizon sur la Tero.
Se ni scias, ke la Sinjoro loĝas en ni, ni perfektigu nian vivon por lin elmontri al la homoj.
EMMANUEL
Libro: Viva Fonto, ĉapitro 30.
Educa 
“Não  sabeis  vós  que  sois  o  templo  de  Deus  e  que  o  Espírito de Deus habita em vós?”  Paulo / I Coríntios, 3:16.
Na semente minúscula reside o germe do tronco benfeitor.
No coração da terra, há melodias da fonte.
No bloco de pedra, há obras-primas de estatuária.
Entretanto, o pomar reclama esforço ativo.
A corrente cristalina pede aquedutos para transportar-se imaculada.
A jóia de escultura pede milagres do buril.
Também o espírito traz consigo o gene da Divindade.
Deus está em nós, quanto estamos em Deus.
Mas, para que a luz divina se destaque da treva humana, é necessário que os processos educativos da vida nos trabalhem no empedrado caminho dos milênios.
Somente o coração enobrecido no grande entendimento pode vazar o heroísmo santificante.
Apenas o cérebro cultivado pode produzir iluminadas formas de pensamento.
Só a grandeza espiritual consegue gerar  a palavra equilibrada, o  verbo sublime e a voz consoladora.
Interpretemos a dor e o trabalho por artistas celestes de nosso aperfeiçoamento.
Educa e transformarás a irracional idade em inteligência, a inteligência em humanidade e a humanidade em angelitude.
Educa e edificarás o paraíso na Terra.
Se sabemos que o Senhor habita em nós, aperfeiçoemos a nossa vida, a fim de manifestá-lo.
Livro: Fonte Viva, cap.: 30.
Emmanuel / Chico Xavier.

Lecioneto / pequena lição - 68




quarta-feira, 24 de maio de 2017

Administração - Emmanuel

“Dá conta de tua administração.”  Jesus / Lucas, 16:2.
Na essência, cada homem é servidor pelo trabalho que realiza na obra do  Supremo Pai, e, simultaneamente, é administrador, porquanto cada criatura humana detém possibilidades enormes no plano em que moureja.
Mordomo do mundo não é somente aquele que encanece os cabelos, à frente dos interesses coletivos, nas empresas públicas ou  particulares, combatendo  intrigas mil, a fim de cumprir a missão a que se dedica.
Cada inteligência da Terra dará conta dos recursos que lhe foram confiados.
A fortuna e a autoridade não são valores únicos de que devemos dar conta hoje e amanhã o corpo é um templo sagrado.
A saúde física é um tesouro. A oportunidade de trabalhar é uma bênção.
A possibilidade de servir é um obséquio divino.
O ensejo de aprender é uma porta libertadora.
O tempo é um patrimônio inestimável.
O lar é uma dádiva do Céu.
O amigo é um benfeitor.
A experiência benéfica é uma grande conquista.
A ocasião de viver em harmonia com o Senhor, com os semelhantes e com a Natureza é uma glória comum a todos.
A hora de ajudar  os menos favorecidos de recursos ou  entendimento  é valiosa.
O chão para semear, a ignorância para ser instruída e a dor para ser  consolada são apelos que o Céu envia sem palavras ao mundo inteiro.
Que fazes, portanto, dos talentos preciosos que repousam em teu coração, em tuas mãos e no teu  caminho? Vela por tua própria tarefa no bem, diante do  Eterno, porque chegará o momento em que o Poder Divino te pedirá: — “Dá conta de tua administração.
Livro: Fonte Viva.
Emmanuel / Chico Xaver.

Lecioneto / pequena lição - 67

Sid/i PV

1. (iu) Resti ie, metinte la postaĵon de la korpo sur io: li sidas apud la tablo; sidi ĉe la pordo de sia domo, sur trono; birdo sidas sur branĉo; forte sidas, kiu Dion fidas PrV; la ferkesto, kiun sidas avarulo, enteni same povus sablon aŭ oron.
2. (iu) Resti sur seĝo por konsiliĝi, diskuti aŭ juĝi: la parlamento sidis dum la tuta nokto; mi ne sidas kun homoj malveremaj.
3. (iu) Resti senmova, senaga: sidi kiel muso sub balailo PrV; Dion fidu, sed senfare ne sidu PrV; sidadi super libro dum tutaj horoj; (figure) la vortoj flugas, sed la pensoj sidas.  VD:kovi, kuŝi, sieĝi, stari
4. (io) (figure) Restadi, estadi: en la kandelingo sidis brulanta kandelo; la ŝlosilo sidas en la pordo; diademo, malgranda tapeto sidis sur ŝia kapo; la verda stelo, kiu sidas sur nia brusto; en ŝerco kaj ludo ofte sidas aludo PrV; en unueco sidas nia forto; se en kor' io sidas, vizaĝo perfidas PrV; kiel solece sidas la urbo! malsaĝeco forte sidas en lia koro.
5. (io) (figure) Konveni, akordiĝi laŭ la vidpunkto de la ekstera beleco: la vestoj bonege sidas - sidejo Loko, kie sidas iu aŭ io: mi do decidis tuj iri al la sidejo de Komintern.
*sidigi - Igi iun sidi 1: sidigu vin ..., sinjoro.
*sidiĝi = eksidi - sidiĝu, sinjoro.
Rim.: Z. konsilas, ke „ anstataŭ "sidiĝu" estus pli bone diri "sidigu vin" aŭ "eksidu" tamen ĉar la formo "sidiĝu" jam de tre longe estas uzata preskaŭ de ĉiuj Esperantistoj, tial ĝi fariĝis jam "esperantismo" kaj nomi ĝin eraro oni jam ne povas”.
Sidilo - Ĉia meblo aŭ aĵo uzata por sursido.
Eksidi - Sin meti sur seĝon, sidiĝi: ŝi en sia griza kitelo eksidis en la kuirejo sur la cindro.
Kunsidi - Partopreni en komuna diskutado aŭ konsiliĝo: multaj impostistoj kaj pekuloj kunsidis kun Jesuo kaj liaj disĉiploj.
Kunsido - Iom daŭra diskutado aŭ konsiliĝo inter sidantaj personoj: la kunsido estis longa.  VD:kunveno.

terça-feira, 23 de maio de 2017

Que ovelha somos? - Emmanuel


Cap. XX – Item 5
“Eu sou o bom pastor e conheço as minhas ovelhas e das minhas sou conhecido.” – Jesus / João, 10: 14.
O pastor atento se identifica com o rebanho de tal maneira, que define de pronto qualquer das ovelhas mantidas a seu cuidado.
Conhece as mais ativas.
Descobre as indiferentes.
Nomeia as retardatárias.
Registra as que lideram.
Classifica a lã que venha a produzir.
Tudo faz, em favor de todas.
Por sua vez, as ovelhas, pouco a pouco, percebem, dentro da limitação que as caracteriza, o modo de ser do pastor que as dirige.
Habituam-se aos lugares que lhe são prediletos.
Respeitam-lhe os sinais.
Acatam-lhe as ordens.
Reconhecem-lhe o poder diretivo, sem confundir-lhe a presença.
Na imagem, temos a divina missão do Cristo para conosco.
O Pastor Compassivo conhece cada uma das ovelhas do redil humano, tudo fazendo para guiá-las ao campo da Luz Celeste.
Incentiva as indiferentes.
Acalma as impetuosas.
Fortalece as mais fracas.
Apoia as mais responsáveis.
Sopesa o valor de todas, segundo as peculiaridades e tendências de cada uma.
E, de igual modo, as ovelhas do rebanho terrestre, gradativamente, vêm a conhecer e a sentir a existência abençoada do Bom Pastor.
Entendem-lhe os ensinamentos e admoestações.
Reverenciam a excelência do seu Amor.
Confiam serenamente em sua Misericórdia.
Esposam-lhe os ideais e buscam corresponder-lhe à vontade, destacando-o, nos quadros da vida, por Intermediário do Pai Excelso.
Desse modo, cabe-nos atender ao chamamento do Mestre, melhorando as condições da vida, no mundo, com base em nossa própria renovação.
Nesse programa de luta, vale indagar de nós mesmos:
– Que ovelha somos?
E com semelhante pergunta, busquemos na disciplina, ante o Cristo de Deus, a nossa posição de servidores do bem, na certeza de que a humildade conferir-nos-á sintonia com o Divino Pastor, para que, sublimando e servindo, atinjamos com Ele o Aprisco Celeste na imortalidade vitoriosa.
Espíritos Diversos / Chico Xavier.
Livro: O Espírito da Verdade.

Lecioneto / pequena lição - 66




sexta-feira, 19 de maio de 2017

Litanio al la Plej Sankta Virgulino Maria - Andrzej Bach.

Prelego pri Zamenhof


Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Herbert A. Welker el Brazilo.
Ne ĉiuj esperantistoj bone konas la vivon de la kreinto de la internacia lingvo, kaj verŝajne ne malmultaj eĉ ne interesiĝas pri Zamenhof. Ekzemple mi mem, kiam mi eklernis Esperanton memstare, mi volis nur koni tiun interesan artefaritan lingvon, sed mi ne interesiĝis – aŭ ne havis tempon por interesiĝi - pri ĝia kreinto. Mi sciis nur, ke li estis pola kaj juda kuracisto.
Tre verŝajne tio ne estas la kazo de la legantoj de la Esperanta Retradio. Malgraŭe mi pensas, ke en ĉi tiu jaro, la Zamenhof-Jaro, valoras la penon paroli iomete pri tiu, al kiu ni ŝuldas nian internacian lingvon.
Do mi tre ŝatis la artikolon de la 23-a de aprilo de nia kolego Andreo Bach, en kiu li montris plurajn fotojn kaj eksplikis ilin, donante multajn detalojn pri la vivo de Zamenhof kaj de lia familio.
Kelkajn tagojn antaŭe, la 11-an de aprilo, esperantistoj de Braziljo, ĉefurbo de Brazilo, kolektiĝis en la pola ambasadejo, ĉar la ambasadoro de Pollando estis invitinta ilin por honori la memoron al Zamenhof, tri tagojn antaŭ la centa datreveno de lia morto.
Dum tiu akcepto la prezidanto de la Brazila Esperanto-Ligo, Evandro Avelar, faris bonegan, tre interesan prelegon pri Zamenhof. Ĉar ne ĉiuj ĉeestintoj estis esperantistoj, li devis paroli en la portugala, sed montrante bildojn kun esperantaj tekstoj. Li estis farinta profundan esploron, kaj pro tio povis konigi multajn detalojn kaj montri multajn fotojn. Mi mem estis farinta – en 2014 – portugallingvan prelegon pri Esperanto, en kiu mi ankaŭ parolis pri Zamenhof. Do mi jam konis sufiĉe bone lian vivon, sed en la prelego de la prezidanto mi eksciis multe pli.
Evandro Avelar komencis montri la komplikan historion de Pollando, ĉar li volis informi pri la situacio de la regiono, en kiu Zamenhof vivis. Ekzemple la naskiĝurbo de Zamenhof, Bjalistoko, situas proksime al Litovio, kaj pasintece Pollando kaj Litovio formis ununuran landon, la tiel nomatan “Respubliko de Ambaŭ Nacioj”. Kelkaj familianoj de Zamenhof vivis en urboj, kiuj nun apartenas al Litovio.
Poste la preleganto donis tre detalajn informojn pri la Zamenhofa familio. Ekzemple la avo de Zamenhof vivis unue en Grodno, hodiaŭ en Litovio. Ankaŭ en hodiaŭa Litovio, pli ekzakte en la urbo Kaŭno – aŭ Kovno (laŭ PIV; Kaunas en la litova) – vivis la bogepatroj kaj ties filino, Klara Silbernik, kiu edziniĝis kun Zamenhof.
Pri ŝi kaj aliaj familianoj mi ripetas kelkajn gravajn informojn donitajn de Andreo Bach:
“Klara destinis sian tutan doton por la eldono de la libreto „La internacia lingvo” kiam ili ambaŭ ankoraŭ estis gefianĉoj. [...] Klara konis E-on kaj apogis sian edzon en la E-agado, ŝi okupiĝis pri administrado kaj estis lia sekretariino. Ŝi akompanis sian edzon dum ĉiuj liaj vojaĝoj kaj UK-oj ankaŭ post ties morto. La lasta ŝia UK okazis en Vieno en 1924, kiu estis la jaro de ŝia morto. [...] Ĉiuj gefiloj de Ludoviko konis E-on kaj apogis sian patron en la agado, partoprenante kune en UK-oj kaj post lia morto ili daŭrigis la E-agadon. La plej juna Lidia dediĉis sian vivon al la ideo de sia patro.”
Andreo Bach montris kelkajn interesajn bildojn. Evandro Avelar ankaŭ montris kelkajn el ili – kaj plurajn pliajn, ekzemple de la knabo Zamenhof kun samklasanoj kaj instruistoj en la reallernejo. Unu specifa foto de la unua Universala Kongreso estas tre konata, sed la preleganto montris ne nur tri aliajn de tiu UK (ekzemple: Zamenhof kun advokato Michaux) sed ankaŭ fotojn de la dua ĝis la deka UK.
Dum la artikolo de Andreo Bach estas alirebla por ĉiuj esperantistoj (ne nur en ERR, sed ankaŭ en Jutubo: https://www.youtube.com/watch
time_continue=17&v=PvA1mgCjBrU), bedaŭrinde nur malmultaj povis profiti de la prelego de la prezidanto de la Brazila Esperanto-Ligo. Sed almenaŭ oni povas spekti la bildojn (kun fotoj, mapoj, informoj), ĉar li alŝutis ilin al la interreto (https://drive.google.com/file/d/0B8tt6G7bhJnmSk5ZQW94VUlBM3M/view). 

Del alma / The Soul / Dell’Anima / Pri la animo / Da Alma.

Del alma 
134. ¿Qué es el alma?
- Un Espíritu encarnado.
134 a. ¿Qué era el alma antes de unirse al cuerpo?
- Espíritu.
134 b. En consecuencia, ¿las almas y los Espíritus son la misma
cosa?
- En efecto, las almas no son sino los Espíritus. Antes de unirse al cuerpo, el alma es uno de los Seres inteligentes que pueblan el Mundo Invisible y que se revisten temporariamente de una envoltura carnal, para purificarse y esclarecerse.
El Libro de los Espíritus – Allan Kardec.
The Soul
134. What is the soul?
An incarnate spirit.
- What was the soul before its union with a body?
A spirit.
- Souls and spirits are, then, the very same thing?
Yes; souls are only spirits. Before uniting itself with a body, the soul is one of the intelligent beings who people the invisible world, and who temporarily assume a fleshly body in order to effect their purification and enlightenment.
THE SPIRITS’ BOOK – Allan Kardec.
Dell’Anima
134 - Che cosa è l’anima?
Risposta: Uno Spirito incarnato.
Domanda: - Che cosa era l’anima prima di unirsi al corpo?
Risposta: Era Spirito.
Domanda: - Anime e Spiriti sono dunque proprio la stessa cosa?
Risposta: Sì. Prima di unirsi al corpo l’anima è uno degli esseri intelligenti, che popolano il mondo invisibile, e rivestono temporaneamente un involucro carnale per purificarsi ed istruirsi.
IL LIBRO DEGLI SPIRITI -Allan Kardec
Pri la animo
134. Kio estas animo?
Enkarniĝinta Spirito.
— Kio estis la animo antaŭ ol kuniĝi kun la korpo?
Spirito.
— Ĉu animoj kaj Spiritoj estas do la sama unu?
Jes, animoj kaj Spiritoj estas unu kaj sama afero.
Antaŭ ol ligiĝi al korpo, la animo estas unu el la intelektaj estuloj, kiuj loĝas la nevideblan mondon kaj kiuj surmetas momentan karnan envolvaĵon por sin purigi kaj sin instrui.”
La Libro de la Spiritoj – Allan Kardec.
Da Alma
134. O que é a alma?
Um Espírito encarnado.
134-a. O que era a alma, antes de unir-se ao corpo?
Espírito.
134-b. As almas e os Espíritos são, portanto, uma e a mesma coisa?
Sim, as almas não são mais que Espíritos. Antes de ligar-se ao corpo, a alma é um dos seres inteligentes que povoam o mundo invisível, e depois reveste temporariamente um invólucro carnal, para se purificar e esclarecer.
O Livro dos Espíritos – Allan Kardec.

quarta-feira, 17 de maio de 2017

Amén! / So be it! / Tiel estu! / Assim seja!

VII. Amén!
¡Haced, Señor, que nuestros deseos se cumplan! Pero nos inclinamos ante vuestra sabiduría infinita. Sobre todas las cosas que no nos es dado comprender, que se haga vuestra santa voluntad, y no la nuestra, porque Vos sólo queréis nuestro bien y sabéis mejor que nosotros lo que nos conviene.
Os dirigimos esta plegaria, ¡oh, Dios mio!, por nosotros mismos, por todas lãs almas que sufren, encarnadas o desencarnadas, por nuestros amigos y enemigos, que por todos aquellos que pidan nuestra asistencia, y en particular por N... Solicitamos, sobre todo, vuestra misericordia y vuestra bendición.
Nota. - Aquí se pueden formular las gracias a Dios por lo que nos haya concedido, y lo que cada uno quiera pedir para sí o para otro. (Véanse más adelante lãs oraciones números 26 y 27.)
EL EVANGELIO SEGÚN EL ESPIRITISMO – Allan Kardec.
(7) -  So be it!
O God, may the realisation of our desires be accomplished! But we nevertheless bow down before Your infinite wisdom. In all things that we are unable to understand, may Your blessed Will be done and not ours, since You only desire our improvement and know better than us what is best for us.
We offer You this prayer, Lord, not only for ourselves, but also for all suffering creatures, both incarnate and discarnate, for our friends and our enemies, for all those who demand our help, and especially for X . . . We beseech Your mercy and blessing for all.
(NOTE: Here you can offer thanks to God for all that has been conceded to you and formulate any request you may have, either for yourself or for others (See further on, prayers No. 26 & 27).
THE GOSPEL ACCORDING TO SPIRITISM – Allan Kardec.
VII. - Tiel estu.
Bonvolu, Sinjoro, ke niaj deziroj plenumiĝu! Sed ni kliniĝas antaŭ Via senlima saĝo. En ĉiuj aferoj, kiujn ni ne povas kompreni, estu farate laŭ Via sankta volo, kaj ne laŭ la nia, ĉar Vi volas nur nian bonon kaj, pli ĝuste ol ni, Vi scias, kio estas al ni utila.
Ni adresas al Vi tiun ĉi preĝon, ho mia Dio, por ni mem; ni adresas ĝin al Vi ankaŭ por ĉiuj suferantaj animoj, enkarniĝintaj kaj elkarniĝintaj, por niaj amikoj kaj niaj malamikoj, por ĉiuj, kiuj petas nian helpon, kaj aparte por N... Por ĉiuj ni petegas Vian favorkorecon kaj Vian benon.
NOTO. Oni povas tie ĉi formuli tion, por kio oni dankas,Dion, kaj tion, kion oni petas por si mem, aŭ por alia. (Vidu malsupre la preĝojn n-rojn 26, 27.)
La Evangelio laŭ Spiritismo – Allan Kardec.
VII - Assim seja!
Que Vos apraza, Senhor, a realização dos nossos desejos! Inclinamo-nos, porém, diante da Vossa infinita sabedoria. Em todas as coisas que não nos é dado compreender, que sejam feitas segundo a Vossa santa vontade e não segundo a nossa, porque vós só quereis o nosso bem, e sabeis melhor do que nós o que nos convém.
Nós vos dirigimos esta prece, Senhor, por nós mesmos, mas também por todas as criaturas sofredoras, encarnadas e desencarnadas, por nossos amigos e por nossos inimigos, por todos os que reclamam a nossa assistência, e em particular por Fulano. Suplicamos para todos a Vossa misericórdia e a Vossa bênção.
(NOTA: Aqui podem ser feitos os agradecimentos a Deus pelas graças concedidas, e formulados os pedidos que se queiram, para si mesmo e para os outros. - Ver adiante: preces nº s 26 e 27).
O Evangelho Segundo o Espiritismo – Allan Kardec.

ONDE - Maria Dolores


Onde escutes a voz
Que blasfema, ironiza, amaldiçoa,
Não ponhas discussão, agravando o azedume;
Ao invés de revide,
Usa sem mágoa o verbo que abençoa.

Onde o crime enlameie,
Com temerários ímpetos de fere,
A face da existência,

Não atires instinto contra instinto,
Semeia a tolerância! Ajuda e espere!...

0nde o erro domine,
Entretecendo cárceres e dores,
Não deites pedras no caminho alheio,
Patenteia a verdade sem reproche,
Dando bondade e luz por onde fores.

Onde o fracasso grite,
No cortejo de sombras em que avança,
Não repouses no chão de desalento,
Á. ninguém desanimes...
E recupera o clima da esperança.

Onde o mal apareça,
Azorragando o mundo sofredor,
Procuremos com Deus e Infinita, Bondade
E sejamos em paz, pelos dons do serviço,
Uma bênção de amor.

Maria Dolores / Chico Xavier.
Livro: Antologia da Espiritualidade.

NO CAMINHO DAS VIRTUDES - Meimei

... A alegria apareceu e plantou belo jardim...
Conta-se que o Senhor desejou levantar grande mansão destinada à moradia de certo orientador de encargos complexos, num mundo feliz, e para isso convocou algumas das Virtudes do seu Reino de Sabedoria e de Amor.
Apareceu a Geometria e escolheu o local no topo de um monte.
Veio o Cálculo e traçou os planos.
Chegou o Gênio das Invenções e ergueu máquinas que garantissem a segurança e o conforto na construção.
Surgiu o Equilíbrio e orientou a formação de pisos e vigas cornijas e paredes, tetos e mirantes.
Destacou-se a Higiene, que cuidou de tudo o que se reportava ao asseio.
Veio a Beleza e decorou o palácio com imagens e cores de elevada significação.
A Cultura entrou em atividade e organizou valiosa biblioteca.
A Prudência compareceu e guiou a fabricação de portas e chaves.
A Alegria apareceu e plantou belo jardim.
Terminada a obra, o Senhor veio examiná-la mas não pareceu satisfeito.
Alguns dos aposentos eram sombrios e depois de entardecer a noite dominava todo o grande recinto. A vista disso, recomendou mais ampla cooperação dos Cimos e a Administração dos Céus enviou-lhe outra Virtude que não pedia qualquer consideração.
Abordou a paisagem, evitando os espelhos da popularidade e da fama, penetrou no castelo, sem perder tempo, e, lá dentro, esculpiu a tomada elétrica, retirando-se logo após.
Desde esse momento, a vivenda, tanto quanto quisessem os moradores, convertia-se em soberbo espetáculo de luz.
Multidões de curiosos cercarm a mansão, no intuito de algo perguntar a quem realizara semelhante prodígio, no entanto, não mais encontraram a mensageira.
Souberam apenas que essa Virtude trazia o nome de Humildade.
Livro: Amizade.
Meimei / Chico Xavier.