Sur la kontraŭa
flanko.
Homo vivis ĉe
malsupro de alta monto.
Li pasigis sian
tutan ekzistadon, serĉante rimedon surgrimpi ĝin.
Li faris
zorgemajn projektojn, planis vojon al ĝia supro, kalkulis ĝiajn haltejojn,
konsumis multe da tempo, elspezis monon, elektis necesan laboristaron por la
granda aventuro.
Post fortegaj
klopodoj, oferinte sennombrajn kunulojn kaj bestojn, perdinte abundan
materialon dum sia tuta vivo, li sukcesis atingi la supron.
Li surprise
trovis tie, sur la supro, tutan kolektivon da feliĉaj loĝantoj, jam
komunikiĝantaj kun la vastegaj valoj, pere de artisma ŝoseo, kiun ili kontruis
sur la kontraŭa flanko...
***
Tia estas la
vivo de multaj filosofoj kaj teoriuloj sur la tero.
Ili esploras,
faras projektojn, perdas riĉaĵon, forŝovas okazojn, malbonigas sian sanon,
starigas hipotezojn kaj problemojn , diskutas, longe ĉagreniĝas, evitas
kunlaboradon kaj fratecon.
Sed kiam ili
atingas la supron de la morto, ili konstatas, ke iliaj elspezoj estis neutilaj
kaj ilia klopodoj, sencelaj, ĉar la planoj pri la vojo, kiun ili penis
konstrui, fariĝas infanecaj kaj tute malsuperaj al tiuj planoj de bonvoluloj,
al kiuj profito kaj servo restas super disputo kaj parolado.
***
Vi spiritisto
ekzamenu, kiu vi faras.
Lernu ĉiam, sed
estu praktika, ke post la morto, malvarmo kaj ombro de senutileco vin ne
suferigu.
Libro: Feliĉaj
la Simplaj.
Valérium / Waldo
Vieira.
NO LADO OPOSTO
O homem vivia no
sopé de elevada montanha. Aplicara a existência estudando os meios de conquistá-la.
Fez projetos
meticulosos.
Planejou a via
de acesso.
Calculou os
patamares da escalada.
Consumiu longo
tempo.
Gastou dinheiro.
Selecionou o
pessoal necessário ao grande feito.
Depois de
ingentes esforços, sacrificando inúmeras vidas de companheiros e animais e
perdendo vasta cópia de material no decurso de toda a existência, conseguiu
atingir o tope.
Com surpresa,
encontrou, lá em cima, toda uma nação de habitantes felizes, em plena
comunicação com os vales imensos, através de primorosa estrada que haviam
construído no lado oposto...
* * *
Assim tem sido a
vida de muitos filósofos e teóricos na Terra.
Fazem estudos.
Traçam projetos.
Perdem fortunas.
Dissipam
oportunidades.
Queimam a saúde.
Articulam
hipóteses e problemas.
Discutem.
Azedam as horas.
Fogem à
cooperação e à fraternidade.
Mas, galgando as
alturas da morte, analisam gastos inúteis e a falta de objetividade dos
esforços que despenderam, pois os planos de levantamento do caminho que
buscavam tornam-se pueris e integralmente superados pelas criaturas de
boa-vontade que colocam proveito e serviço acima de contenda e conversa.
* * *
Como espírita,
observe o que você procura.
Estude sempre,
mas seja prático, para que, além da morte, o frio e a sombra da inutilidade não
lhe surjam à frente.
Livro: Bem-Aventurados
os Simples.
Valérium / Waldo
Vieira.
Nenhum comentário:
Postar um comentário