165. – Kiel ni
konprenu la psikismon de la artistoj, psikismon tiel diferencan de tiu,
karakterizanta la ordinaran homon?
– Ĝenerale, la
artisto preskaŭ ĉiam vivas prefere en la spirita sfero ol ĝustedire en la tera
mondo.
Lia psikismo
ĉiam estas la sekvo de lia interna mondo, plena de sennombraj rememoroj pri la
pasintaj ekzistadoj, aŭ de la sublimaj vizioj, kiujn li sukcesis kapti en la
spiritaj rondoj, antaŭ sia reenkarniĝo sur la Tero.
Pro la
multenombraj spertoj en la pasinteco, liaj sentoj kaj perceptoj transcendas
tiujn de la ordinara homo, situacio iafoje kaŭzanta la falsan taksadon de la
homa scienco, kiu erare interpretas liajn ekstazojn kiel neŭrozon aŭ
nenormalaĵojn.
Vere, pro sia
speciala psika pozicio, la artisto neniam cedas al la konvenciaj postuloj de la
Tero, sin tenante super la nuntempaj antaŭjuĝoj. Ni reliefigu, ke plurfoje, pro
troa indiferento al la disciplino, malgraŭ siaj superaj kvalitoj, li ne povas
doni sin al la ekscesoj nocaj al la libereco, kiam ĝi estas malbone direktita aŭ false
utiligita. Jen kial, en ĉiuj situacioj, la dia idealo de la fido ĉiam estos la
antidoto kontraŭ la moralaj venenoj, malobstrukcante la vojon de la animo al la
altaj konkeroj de la perfekteco.
Libro:
La Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.
165 –Como
poderemos entender o psiquismo dos artistas, tão diferente do que caracteriza o
homem comum?
O artista, de um
modo geral, vive quase sempre mais na esfera espiritual que propriamente no
plano terrestre.
Seu psiquismo é
sempre a resultante do seu mundo íntimo, cheio de recordações infinitas das
existências passadas, ou das visões sublimes que conseguiu apreender nos
círculos de vida espiritual, antes da sua reencarnação no mundo.
Seus sentimentos
e percepções transcendem aos do homem comum, pela sua riqueza de experiências
no pretérito, situação essa que, por vezes, dá motivos à falsa apreciação da
ciência humana, que lhe classifica os transportes como neurose ou anormalidade,
nos seus erros de interpretação.
É que, em vista
da sua posição psíquica especial, o artista nunca cede às exigências do
convencionalismo do planeta, mantendo-se acima dos preconceitos contemporâneos,
salientando-se que, muita vez, na demasia de inconsiderações pela disciplina,
apesar de suas qualidades superiores, pode entregar-se aos excessos nocivos à
liberdade, quando mal dirigida ou falsamente aproveitada.
Eis por que, em
todas as situações, o ideal divino da fé será sempre o antídoto dos venenos
morais, desobstruindo o caminho da alma para as conquistas elevadas da
perfeição.
Livro:
O Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário