9. La Spiritoj,
kiel dirite, havas fluidecan korpon, nomatan perispirito, kies substancon ili
ĉerpas en la universa aŭ kosma fluido, kiu fluido ĝin formas kaj nutras same
kiel la aero formas kaj nutras la materian korpon de la homo. La perispirito
estas pli aŭ malpli etereca, laŭ la mondoj aŭ laŭ la purecogrado de la Spirito.
En la malsuperaj mondoj, kiel ankaŭ ĉe la malsuperaj Spiritoj, ĝia naturo estas
malpli delikata kaj tre proksima al la kruda materio.
10. Dum la
enkarna stato, la Spirito konservas sian perispiriton, kaj la korpo estas por
li nur ia dua envolvaĵo, pli kruda, pli rezista, alĝustigita al la funkcioj,
kiujn li devas plenumi, kaj je tiu envolvaĵo li seniĝas okaze de la morto.
La perispirito
rolas kiel peranto inter la Spirito kaj la korpo, estante transsendilo de ĉiuj
sensacoj. Koncerne tiujn venantajn de ekstere, oni povas diri, ke la korpo
kaptas la impreson, la perispirito ĝin transsendas, kaj la Spirito, sentiva kaj
inteligenta estaĵo, ĝin ricevas. Kiam la Spirito startigas la agon, oni povas
diri, ke la Spirito volas, la perispirito transsendas kaj la korpo plenumas.
11. La
perispirito ne restas enfermita en la limoj de la korpo kvazaŭ en ia kesto. Pro
sia fluideca naturo, ĝi estas ekspansia, radias eksteren kaj formas, ĉirkaŭ la
korpo, iaspecan atmosferon, kiun la penso kaj la volforto povas pli aŭ malpli
etendi. El tio sekvas, ke du personoj, kvankam sen korpa kontakto, povas tamen
kontakti per la perispirito kaj malgraŭvole interŝanĝi ne nur impresojn sed
ankaŭ, kelkfoje, eĉ pensojn per la intuicio.
12. Estante unu
el la konsistigaj elementoj de la homo, la perispirito ludas gravan rolon en
ĉiuj psikologiaj fenomenoj kaj, ĝis certa grado, en fenomenoj fiziologiaj kaj
patologiaj. Kiam la medicinaj sciencoj konsideros la influon de la spirita
elemento en la ekonomio, ili estos farintaj larĝan paŝon, kaj novaj horizontoj
malfermiĝos antaŭ ili. Tiam estos klarigitaj la kaŭzoj de multaj malsanoj kaj
eltrovitaj potencaj rimedoj por ilin kontraŭbatali.
13. Estas ĝuste
per la perispirito, ke la Spiritoj agas sur la inertan materion kaj estigas la
diversajn manifestiĝojn. Ilia etereca naturo ne povus konstitui obstaklon, ĉar
oni ja scias, ke la plej potencaj motoroj troviĝas inter la plej maldensaj kaj
plej subtilaj fluidoj. Estas do nenia motivo por mirego, kiam oni vidas la Spiritojn
produkti, helpe de tia levilo, certajn fizikajn efikojn, kiaj frapoj kaj
ĉiaspecaj bruoj, transporto kaj ĵeto de objektoj. Oni tute ne bezonas, por ilin
klarigi, sin helpi per tio mirakleca aŭ per tio supernatura.
14. Agante sur
la materion, la Spiritoj povas manifestiĝi per multaj diversaj manieroj: per
fizikaj efikoj, kiel bruoj kaj movado de objektoj; per transsendo de la penso,
vidado, aŭdado, parolo, tuŝado, skribo, desegno, muziko, ktp. Unuvorte, per
ĉiuj rimedoj taŭgaj por meti ilin en rilatoj kun la homoj.
15. La
manifestiĝoj de la Spiritoj povas esti spontanaj aŭ okazigataj. La unuaj
ekestas subite kaj neatendite kaj ofte fariĝas ĉe personoj tute fremdaj al la
spiritismaj ideoj. En iuj okazoj kaj sub certaj cirkonstancoj, la manifestiĝoj
povas esti okazigataj de la volo, pro la influo de personoj por tio dotitaj per
specialaj kapabloj.
La spontanaj
manifestiĝoj okazis en ĉiuj epokoj kaj en ĉiuj landoj. La rimedo por ilin
okazigi sendube ankaŭ estis konata en la antikveco sed restis privilegio de
certaj kastoj, kiuj ĝin ne malsekretigis krom al iuj maloftaj inicitoj, sub
rigoraj kondiĉoj, kaŝante ĝin antaŭ la vulgarularo por ĉi tiun superregi per la
prestiĝo de ia okulta potenco. Ĝi tamen daŭradis tra la aĝoj, ĉe kelkaj homoj,
ĝis la nuntempo, sed preskaŭ ĉiam falsite de la superstiĉo aŭ miksite kun ridinda
magiado, kio kontribuis por ĝia senkreditiĝo. Tio estis, ĝis tiam, nenio pli ol
ĝermoj ĉi tie kaj tie ĵetitaj. La Providenco rezervis al nia epoko la kompletan
konadon kaj la vulgarigon de tiuj fenomenoj, celante ilin purigi el la malbonaj
almiksaĵoj kaj ilin servigi al la plibonigo de la homaro, jam nuntempe matura
por ilin kompreni kaj el ili eltiri la sekvojn.
Libro:
Postmortaj Verkoj – Allan Kardec.
9. Os Espíritos,
como já foi dito, têm um corpo fluídico, a que se dá o nome de perispírito. Sua
substância é haurida do fluido universal ou cósmico, que o forma e alimenta,
como o ar forma e alimenta o corpo material do homem. O perispírito é mais ou
menos etéreo, conforme os mundos e o grau de depuração do Espírito. Nos mundos
e nos Espíritos inferiores, ele é de natureza mais grosseira e se aproxima
muito da matéria bruta.
10. Durante a
encarnação, o Espírito conserva o seu perispírito, sendo-lhe o corpo apenas um
segundo envoltório mais grosseiro, mais resistente, apropriado aos fenômenos a
que tem de prestar-se e do qual o Espírito se despoja por ocasião da morte.
O perispírito
serve de intermediário ao Espírito e ao corpo. É o órgão de transmissão de todas
as sensações. Relativamente às que vêm do exterior, pode-se dizer que o corpo
recebe a impressão; o perispírito a transmite e o Espírito, que é o ser
sensível e inteligente, a recebe. Quando o ato é de iniciativa do Espírito,
pode dizer-se que o Espírito quer, o perispírito transmite e o corpo executa.
11. O
perispírito não se acha encerrado nos limites do corpo, como numa caixa. Pela
sua natureza fluídica, ele é expansível, irradia para o exterior e forma, em
torno do corpo, uma espécie de atmosfera que o pensamento e a força da vontade
podem dilatar mais ou menos. Daí se segue que pessoas há que, sem estarem em
contato corporal, podem achar-se em contato pelos seus perispíritos e permutar
a seu mau grado impressões e, algumas vezes, pensamentos, por meio da intuição.
12. Sendo um dos
elementos constitutivos do homem, o perispírito desempenha importante papel em
todos os fenômenos psicológicos e, até certo ponto, nos fenômenos fisiológicos
e patológicos. Quando as ciências médicas tiverem na devida conta o elemento
espiritual na economia do ser, terão dado grande passo e horizontes
inteiramente novos se lhes patentearão. As causas de muitas moléstias serão a
esse tempo descobertas e encontrados poderosos meios de combatê-las.
13. Por meio do
perispírito é que os Espíritos atuam sobre a matéria inerte e produzem os
diversos fenômenos mediúnicos. Sua natureza etérea não é que a isso obstaria,
pois se sabe que os mais poderosos motores se nos deparam nos fluidos mais
rarefeitos e nos mais imponderáveis. Não há, pois, motivo de espanto quando,
com essa alavanca, os Espíritos produzem certos efeitos físicos, tais como
pancadas e ruídos de toda espécie, levantamento, transporte ou lançamento de
objetos. Para explicarem-se esses fatos, não há porque recorrer ao maravilhoso,
nem ao sobrenatural.
14. Atuando
sobre a matéria, podem os Espíritos manifestar-se de muitas maneiras
diferentes: por efeitos físicos, quais os ruídos e a movimentação de objetos;
pela transmissão do pensamento, pela visão, pela audição, pela palavra, pelo
tato, pela escrita, pelo desenho, pela música etc. Numa palavra, por todos os
meios que sirvam a pô-los em comunicação com os homens.
15. Podem ser
espontâneas ou provocadas as manifestações dos Espíritos. As primeiras dão-se
inopinadamente e de improviso. Produzem-se, muitas vezes, entre pessoas de todo
estranhas às ideias espíritas. Nalguns casos e sob o império de certas
circunstâncias, pode a vontade provocar as manifestações, soba influência de
pessoas dotadas, para tal efeito, de faculdades especiais.
As manifestações
espontâneas sempre se produziram, em todas as épocas e em todos os países. Sem
dúvida, já na Antiguidade se conhecia o meio de as provocar, mas esse meio constituía
privilégio de certas castas que somente a raros iniciados o revelavam, sob
condições rigorosas, escondendo-o ao vulgo, a fim de o dominar pelo prestígio
de um poder oculto. Ele, contudo, se perpetuou, através das idades até os
nossos dias, entre alguns indivíduos, mas quase sempre desfigurado pela
superstição, ou de mistura com as práticas ridículas da magia, o que contribuiu
para o desacreditar. Nada mais fora até então senão germens lançados aqui e ali.
A Providência reservara para a nossa época o conhecimento completo e a
vulgarização desses fenômenos, para os expurgar das ligas impuras e torná-los
úteis ao melhoramento da Humanidade, madura agora para os compreender e lhes
tirar as consequências.
Livro: Obras
Póstumas – Allan Kardec.
Nenhum comentário:
Postar um comentário