Há quem cultive a verdade, tornando-a arma para agredir os outros.
A verdade, porém, reflete luz mirífica,
aclaradora de incógnitas, que jamais fere ou aflige.
É como pão, que deve ser ingerido sem
exagero; ou como linfa, que merece ser sorvida na quantidade exata.
À medida que nutre e dessedenta, acalma
e felicita, enriquecendo de compreensão e afabilidade aquele que a penetra.
Jamais a apliques com dureza, qual se
fosse uma arma para destruir os outros, pois que, assim tornada, perde a
finalidade precípua que é a de libertar.
FRANCO, Divaldo Pereira. Vida Feliz.
Pelo Espírito Joanna de Ângelis. 18.ed. LEAL, 2015. Capítulo 139.
Estas personoj, kiuj kulturas la veron,
farante ĝin armilo por agresi la aliajn.
Tamen la vero reflektas mirindan lumon,
klarigante nekonataĵojn, kiuj neniam vundas aŭ afliktigas.
Ĝi estas kiel pano, kiun oni devas manĝi
sen troigo, aŭ kiel la limfo, kiun oni devas sorbi en la ĝusta kvanto.
Laŭmezure kiel ĝi nutras kaj
sensoifigas, kvietigas, feliĉigas, riĉigante per komprenemo kaj afableco tiun,
kiu ĝin penetras.
Neniam apliku ĝin akre, kvazaŭ ĝi estus
detruema pafilo, ĉar tiamaniere ĝi perdas la ĉefan celon, kiu estas liberigi.
Libro: Vivo Feliĉa.
Joanna de Ângelis / Divaldo Franco.
Nenhum comentário:
Postar um comentário