Numismatoj de la karitato / Numismatas da Caridade

Numismatoj de la karitato.

Li estis numismato.

Lia kolekto nombris centojn da valoraj kaj plurlandaj moneroj.

Kelkaj milionoj da kruzejroj.

Li pasigis horojn, klasigante kaj aranĝante la stapletojn.

Iun matenon, em kiu li sin distris per sai preferata tempopasigilo, oni frapis je la pordo.

Post kiam li aŭdis tri sinsekvajn frapojn, li stariĝis de la seĝo kaj iris por vidi, kiu ĝi estas.

Tio estis virino em ĉifonaĵoj kun siaj Du infanoj, brakumante trian ĵusnaskitan.

Ŝi petegis helpon.

Ŝi deklaris sin mizera.

Ŝiaj infanoj malsatis.

Li penis liberigi sin de ŝi.

La virino insistis:

- Ĉu vi ne havas almenaŭ kelkajn moneretojn, per kiuj mi aĉetu íon por satigi tiujn infanojn

Li rapide palpis siajn paŝojn kaj energie respondis:

- Ho! Nenion! Mi nun havas nenion... Mi restos ŝuldanta... Poste, poste mi donos...

Li fermis la pordon kaj Iris okupi sin pri sia ĉarma kolekto de miloj da moneroj...

***

Tiel ni multefoje estas...

Numismatoj de la karitato...

Ni havas sufiĉan monon por helpi kaj fari, subteni kaj servi, sed en la ĝusta momento ni krios la unuaj, ke ni havas nenion kaj ke, por doni, nur poste ni havos...

Libro: Feliĉaj la Simplaj.

Valérium / Waldo Vieira.

Numismatas da Caridade

Ele era numismata.

Sua coleção de moedas ascendia a muitas centenas, de valores e procedências diversas.

Alguns milhões de cruzeiros.

Passava horas selecionando e arranjando as pilhas.

Certa manhã, em que se entretinha no passatempo predileto, bateram à porta.

Depois de ouvir três vezes as pancadas repetidas, ergueu-se da cadeira e foi atender.

Era andrajosa mulher, com dois filhos ao lado, conchegando o terceiro, recém-nascido.

Rogava auxílio.

Dizia-se sem recursos.

Os meninos curtiam fome.

Ele procurou desvencilhar-se.

A mulher insistiu:

— O senhor não tem pelo menos alguns trocados para matar a fome destas crianças?

Ele apalpou rapidamente os bolsos e afirmou, incisivo:

— Oh! Nada! Nada tenho agora. Ficarei devendo... Depois, darei depois...

Fechou a porta e foi cuidar dos milhares de moedas da coleção primorosa...

***

Assim somos, muitas vezes... Numismatas da caridade... Temos o suficiente para ajudar e fazer, socorrer e servir, mas, no momento justo, somos nós os primeiros a gritar que nada temos e que para dar só teremos depois...

Livro: Bem-Aventurados os Simples.

Valérium / Waldo Vieira.