“Amu la proksimulon kiel sin mem... kaj ne faru al
la aliajn tiu kiu vi ne volas por si mem.” Jesuo Kristo.
La plej granda
ordono.
1. Sed la
Fariseoj, aŭdinte, ke li silentigis la Sadukeojn, kune kolektiĝis. Kaj unu el
ili, leĝisto, demandis lin, provante lin: Majstro, kiu estas la granda ordono
en la leĝo? Kaj li diris al li: Amu la Eternulon, vian Dion, per via tuta koro
kaj per via tuta animo kaj per via tuta menso. ĉi tiu estas la granda kaj la
unua ordono. Kaj dua estas simila al ĝi: Amu vian proksimulon kiel vin mem. De ĉi
tiuj du ordonoj dependas la tuta leĝo kaj la profetoj. Jesuo /Mateo, 22:34-40.
2. ĉion ajn do,
kion vi deziras, ke la homoj faru al vi, vi ankaŭ faru al ili; ĉar ĉi tio estas
la leĝo kaj la profetoj. Jesuo / Mateo, 7:12.
Kaj kiel vi
volas, ke la homoj faru al vi, faru ankaŭ al ili tiel same. Jesuo / Luko, 6:31.
3. Tial la regno
de la ĉielo similas al reĝo, kiu volis fari kalkulon kun siaj servistoj. Kaj
kiam li komencis la kunkalkuladon, oni alkondukis al li unu, kiu estis ŝuldanto
por dek mil talantoj. Sed ĉar li ne havis, per kio pagi, lia sinjoro ordonis,
ke estu venditaj li kaj lia edzino kaj liaj infanoj, kaj ĉio, kion li posedis,
kaj ke estu pago. Tiam la servisto, falinte, kliniĝis antaŭ li, dirante:
Sinjoro, paciencu pri mi, kaj mi pagos al vi ĉion. Kaj la sinjoro de tiu
servisto, kortuŝite, liberigis lin kaj pardonis al li la ŝuldon. Sed elirinte, tiu
servisto trovis kunserviston, kiu ŝuldis al li cent denarojn; kaj li kaptis kaj
eksufokis lin, dirante: Pagu tion, kion vi ŝuldas. Kaj falinte antaŭ li, la
kunservisto petegis lin, dirante: Paciencu pri mi, kaj mi pagos al vi. Sed li
ne volis; sed foriris kaj ĵetis lin em malliberejon, ĝis li pagos tion, kio
estas ŝuldata. Tiam la kunservistoj, vidinte tion, kio okazis, tre ĉagreniĝis;
kaj veninte, rakontis al sia sinjoro ĉion, kio okazis. Tiam lia sinjoro, alvokinte
lin, diris: Vi malbona servisto, mi pardonis al vi tiun tutan ŝuldon, ĉar vi
petegis min; ĉu vi ankaŭ ne devis kompati vian kunserviston, kiel mi kompatis
vin? Kaj lia sinjoro koleris, kaj transdonis lin al la turmentistoj, ĝis li
pagos ĉion al li ŝuldatan. Tiel same mia ĉiela Patro faros al vi, se vi ne
pardonas el viaj koroj, ĉiu al sia frato. Jesuo / Mateo, 18:23-35.
4. “Ami sian
proksimulo kiel sin mem; fari por la aliaj tion, kion ni volus, ke la aliaj
faru por ni” estas la plej plena esprimo de la karito, ĉar ĝi resumas ĉiujn
devojn de la homo al sia proksimulo. Ni ne povus havi pli sekuran gvidilon en
tiu direkto, ol prenante kiel mezurilon de nia devo al aliulo tion, kion ni
deziras por ni mem. Kun kia rajto ni postulus de niaj similuloj pli bonan
konduton, pli da indulgemo, da bonvolemo kaj sindonemo, ol tiajn, kiajn ni
havas por ili? La praktikado de tiuj maksimoj kondukos al la detruo de l’
egoismo; kiam la homoj prenos ilin kiel regulon de sia konduto kaj bazon de
siaj institucioj, ili komprenos la veran fratecon kaj faros, ke la paco kaj la
justeco regu inter ili; ne plu estos malamoj kaj malkonsentoj, sed unueco, konkordo
kaj reciproka bonvolemo.
La Evangelio Laŭ
Spiritismo, ĉap, XI – Allan Kardec.
O Maior Mandamento
1 – Mas os fariseus, quando ouviram que Jesus tinha
feito calar a boca dos saduceus, juntaram-se em conselho. E um deles, que era
doutor da lei, tentando-o, perguntou-lhe: Mestre, qual é o maior mandamento da
lei? Jesus lhe disse: Amarás ao Senhor teu Deus de todo o teu coração, e de
toda a tua alma, e de todo o teu entendimento, este é o maior primeiro
mandamento. E o segundo, semelhante a este, é: Amarás ao teu próximo como a ti
mesmo. Estes dois mandamentos contêm toda a lei e os profetas. Jesus / Mateus, XXII:
34-40.
2 – E assim, tudo o que quereis que os homens vos
façam, fazei-o também vós a eles. Porque esta é a lei e os profetas. Jesus / Mateus,
7: 12.
Tratai todos os homens como quereríeis que eles vos
tratassem. Jesus / Lucas, VI: 31
3 – O Reino dos Céus é comparado a um rei que quis
tomar contas a seus servos. E tendo começado a tomar as contas, apresentou-lhe
um que lhe devia dez mil talentos. E como não tivesse com que pagar, mandou o
seu senhor que o vendessem a ele, e a sua mulher, e a seus filhos, e tudo o que
tinha, para ficar pago da dívida. Porém o tal servo, lançando-se aos pés,
fazia-lhe esta súplica: Tem paciência comigo, que eu te pagarei tudo. Então o
senhor, compadecido daquele servo, deixou-o ir livre, e perdoou-lhe a dívida. E
tendo saído este servo, encontrou um de seus companheiros, que lhe devia cem
dinheiros; e lançando-lhe a mão à garganta o asfixiava, dizendo-lhe: Paga-me o
que deves. E o companheiro, lançando-se aos pés, rogava, dizendo: Tem paciência
comigo, que eu te satisfarei tudo. Porém ele não atendeu: retirou-se, e fez que
o metessem na cadeia, até pagar a dívida. Porém, os outros servos, seus
companheiros, vendo o que se passava, sentiram-no fortemente e foram dar parte
a seu senhor de tudo o que tinha acontecido. Então o fez vir seu senhor, e lhe
disse: Servo mau, eu te perdoei a dívida toda, porque me vieste rogar isso; não
devias tu, logo, compadecer-te igualmente do teu companheiro, assim como também
eu me compadeci de ti? E, cheio de cólera, mandou seu senhor que o entregassem
aos algozes, até pagar toda a dívida. Assim também vos tratará meu Pai
celestial, se não perdoardes, do íntimo de vossos corações, aquilo que vos
tenha feito vosso irmão. Jesus / Mateus, XVIII: 23-35.
4 – “Amar ao próximo como a si mesmo; fazer aos
outros como quereríamos que nos fizessem”, eis a expressão mais completa da
caridade, porque ela resume todos os deveres para com o próximo. Não se pode
ter, neste caso, guia mais seguro, do que tomando como medida do que se deve
fazer aos outros, o que se deseja para si mesmo. Com que direito exigiríamos de
nossos semelhantes melhor tratamento, mais indulgência, benevolência e
devotamento, do que lhes damos? A prática dessas máximas leva à destruição do
egoísmo. Quando os homens as tomarem como normas de conduta e como base de suas
instituições, compreenderão a verdadeira fraternidade, e farão reinar a paz e a
justiça entre eles. Não haverá mais ódios nem dissensões, mas união, concórdia
e mútua benevolência.
O Evangelho Segundo o Espiritismo – Allan Kardec,
cap. XI – Tradução de J. Herculano Pires.
Nenhum comentário:
Postar um comentário