quarta-feira, 18 de janeiro de 2017

Jesús camina sobre las águas / Jesuo iras sur la akvo / Jesus Caminha Sobre as Águas.

Jesús camina sobre las águas.
41. “Enseguida Jesús hizo a sus discípulos entrar en la barca e ir delante de él a la otra ribera, entre tanto que él despedía a la multitud. Despedida la multitud, subió al monte a orar aparte, y cuándo llegó la noche, estaba allí solo.
“Y ya la barca estaba en medio de mar, azotada por las olas, porque el viento era contrario. Mas a la cuarta vigilia de la noche, Jesús vino a ellos andando sobre el mar. Y los discípulos, viéndole andar sobre el mar, se turbaron, diciendo: ¡Un fantasma! Y dieron voces de miedo. Pero en seguida Jesús les habló, diciendo: ¡Tened ánimo, yo soy, no temáis!
“Entonces les respondió Pedro, y dijo: Señor, si eres tú, manda que yo vaya a ti sobre las aguas. Y él dijo: Ven. Y descendiendo Pedro de la barca, andaba sobre las aguas para ir a Jesús. Pedro al ver el viento, tuvo miedo, y comenzando a hundirse, dio voces, diciendo: ¡Señor, sálvame! Al momento Jesús, extendiendo la mano, asió de él, y le dijo: ¡Hombre de poca fe! ¿Por qué dudaste? Y cuando ellos subieron en la barca, se calmó el viento. Entonces los que estaban en la barca vinieron y le adoraron, diciendo: Verdaderamente eres Hijo de Dios” (San Mateo, 14:22 a 33). 42.
Este fenómeno está explicado en el cap. XIV, n.º 43.
Ejemplos análogos prueban que no es ni imposible ni milagroso, ya que forma parte de las leyes naturales. Puede verificarse de dos maneras.
Jesús, aunque vivo, pudo presentarse sobre el agua en forma tangible, mientras que su cuerpo carnal se hallaba en otra parte; esta hipótesis es la más probable. Incluso se describen en el relato ciertos rasgos característicos de las apariciones tangibles (cap. XIV, n.º 35, 36 y 37).
Pudo ocurrir, también, que su cuerpo haya sido sostenido y su peso neutralizado por la misma fuerza fluídica que sostiene una mesa en el aire sin punto de apoyo alguno. El mismo efecto se ha producido muchas veces con cuerpos humanos.
EL GÉNESIS –Allan Kardec.
Jesuo iras sur la akvo
41. – Kaj tuj li devigis la disĉiplojn eniri en la ŝipeton kaj iri antaŭ li al la alia bordo, ĝis li forsendos la homamason. – Kaj forsendinte la homamason, li supreniris sur la monton sola, por preĝi; kaj kiam vesperiĝis, li estis tie sola.
Sed la ŝipeto jam estis meze de la maro, turmentata de la ondoj; ĉar la vento estis kontraŭa. – Kaj en la kvara gardoparto de la nokto li venis al ili, irante sur la maro.  – Sed la disĉiploj, vidante lin iranta sur la maro, maltrankviliĝis, dirante: Jen fantomo; kaj ili ekkriis pro timo. – Sed tuj Jesuo parolis al ili, dirante: Kuraĝu; ĝi estas mi; ne timu.
Kaj responde al li Petro diris: Sinjoro, se ĝi estas vi, ordonu min veni al vi sur la akvo. – Kaj li diris: Venu. Kaj Petro, malsuprenirinte el la ŝipeto, Iris sur la akvo, por veni al Jesuo. – Sed vidante la venton, li timis, kaj komencante subakviĝi, li ekkriis, dirante: Sinjoro, savu min. – Kaj tuj Jesuo etendis la manon kaj ektenis lin, dirante al li: Ho malgrandfidulo, kial vi dubis? – Kaj kiam ili supreniris en la ŝipeton, la vento ĉesiĝis. – Kaj tiuj, kiuj estis en la ŝipeto, adorkliniĝis al li, dirante: Vere vi estas Filo de Dio. (Sankta Mateo, ĉap. XIV, par. 22 ĝis 33.)
42. – Ĉi tiu fenomeno ricevas naturan klarigon en la ĉisupre prezentitaj principoj, ĉapitro XIV, n-ro 43.
Analogaj ekzemploj pruvas, ke ĝi estas nek malebla nek mirakla, ĉar ĝi troviĝas en la leĝoj de la Naturo. Ĝi povas fariĝi laŭ du manieroj.
Kvankam vivanta, Jesuo povis aperi sur la akvo sub palpebla formo, dum aliloke troviĝis lia karna korpo. Ĉi tiu estas la plej probabla hipotezo. Oni eĉ povas rekoni en la rakonto iujn karakterizajn signojn de la palpeblaj aperoj. (Ĉap. XIV, n-roj 35 ĝis 37.)
Aliflanke, lia korpo povus esti subtenata kaj lia pezo nuligita de tiu sama fluideca forto, kiu tenas tablon pendanta en la spaco sen apogpunkto. La sama efiko plurfoje fariĝis ĉe homaj korpoj.
La Genezo – Allan Kardec.
Jesus Caminha Sobre as Águas
41. Logo, Jesus fez com que seus discípulos embarcassem e atravessassem antes dele, enquanto ficava a despedir o povo. Depois de haver mandado o povo embora, subiu sozinho ao alto de uma montanha, para orar; e tendo chegado a tarde, encontrou-se sozinho naquele lugar.
Enquanto isso, a barca era fortemente açoitada pelas ondas no meio do mar, pois o vento lhe era contrário. Porém, na quarta vigília da noite, Jesus veio andando sobre o mar. (1) Quando eles o viram assim andar por sobre as águas, turbaram-se, e diziam: É um fantasma; e gritavam atemorizados. Logo Jesus lhes falou e lhes disse: Tranqüilizai-vos, sou eu, não temais.
Pedro lhe respondeu: Senhor, se és tu, ordena que eu vá contigo andando sobre as águas. Jesus lhe disse: Vem. E Pedro, descendo da barca, andou sobre a água para ir a Jesus. Mas vendo soprar um grande vento, teve medo; e começou a afundar, e gritou: Senhor, salva-me. _ Logo, Jesus, dando-lhe a mão, o tomou e disse: Homem de pouca fé, por que duvidaste? _ E subindo à barca, o vento cessou. Então, aqueles que estavam nessa barca, aproximando-se dele, o adoraram dizendo: Sois verdadeiramente filho de Deus. (S. Mateus, cap. XIV, vers. de 22 a 33).
42. Este fenômeno encontra sua explicação natural nos princípios acima expostos, cap. XIV, nº 43.
Exemplos análogos provam que isso nem é impossível, nem milagroso, pois que está nas leis da Natureza. Pode ser produzido por duas maneiras.
Jesus, mesmo vivo, pôde aparecer sobre a água sob uma forma tangível, enquanto seu corpo carnal se encontrava alhures; é a hipótese mais provável. Neste relato, pode-se mesmo reconhecer certos sinais característicos das aparições tangíveis. (Cap. XIV, ns. 35 a 37).
Por outro lado, seu corpo poderia ser sustentado, e a gravidade ser neutralizada pela mesma força fluídica que mantém uma mesa no espaço sem ponto de apoio. O mesmo efeito tem se produzido muitas vezes sobre corpos humanos.
A Gênese – Allan Kardec.

Nenhum comentário:

Postar um comentário