KANTO DE MIZERULO

Ho ve! Mizera! Kial mi ne povas 

Almenaŭ spiri, se ne nur viveti? 

Mi frapas pordojn, sed nenie trovas 

Eĉ nur paneron... Senutile peti! 

Ho tiaj homoj! Koroj ŝtonmalmolaj 

En ili batas, sed ne vibras, ne! 

Turniĝas dorsoj, buŝoj senkonsolaj 

Malvarme ridas, sen kompata ve’! 

Ho tiel riĉa estas la Naturo, 

Kaj tiom da bonhavaj sur la Ter’! 

Kaj mi vegetas, mortas en obskuro, 

La kamarado estas la sufer’! 

Mi estis ankaŭ iam ja tre riĉa, 

Ne nur ja mono, sed ja fort’ kaj sano, 

Sed dorson turnis al mi la malfeliĉa: 

Por li ne estis eĉ eret’ da pano! 

Nun mi malsatas kaj ne trovas lokon 

En tuta mondo, kiun kreis Dio; 

Sed mi promesas, ke mi aŭdos vokon 

De l’ sola Majstro en l’ Evangelio! 

1/12/1960  - J. CRUZ E SOUZA

Libro: Mediuma Poemaro.

Luís da Costa Porto Carreiro Neto.