KANTO PRI SURDAMUTULO

Ho ve, la surdamuta! Kial li 

Ne aŭdas, ne parolas, kvazaŭ ŝtono? 

Li ĉion klare vidas ĉirkaŭ si, 

Sed ĉio en oreloj sen resono. 

Okuloj liaj, en konstanta skuo, 

La homojn malkonfidas kun teruro; 

Lipoj streĉiĝas, kaj elsonas bruo, 

Kiel sono obtuza de tamburo. 

Mi petis pri klarig’ unu kunulon, 

Ke li diru de tio la motivon; 

Li respondis: “Vundante la Regulon 

“De la mond’, homo havas nigran vivon! 

“Li nur mensogojn kaj blasfemojn diris, 

“Kaj pri nenio havis bonan vorton; 

“Parolon do al li oni forŝiris, 

“Por ke de l’ Leĝo sentu li la forton!” 

Mi plej respekte falis en pripenson 

Pri l’ saĝaj vortoj de l’ Servant’ al Dio... 

La malfeliĉa turnu sian menson 

Al la parolo de l’ Evangelio! 

2/12/1960  - J. CRUZ E SOUZA.

Libro: Mediuma Poemaro.

Luís da Costa Porto Carreiro Neto.